Falu Rengi Nedir, Falu Kırmızısı Ne Demek

Falu rengi. 

Falu rengi ya da falu kırmızısı (falu red, falun red), kırmızının orta koyu bir tonudur. Renk kodu #801818 olan falu kırmızısı (falun kırmızısı olarak da bilinir), kırmızının özel bir tonudur. Falu isminin kökeni İsveç’in Falun şehridir. Falu rengi adını bölgedeki madenlerden elde edilen pigmentten alır ve genellikle o bölgedeki ahşap yapıların boyanmasında kullanılır. 

Renge, falu rödfärg adlı bir İsveçlinin ismi verilmiştir. Ev, tahta kulübe, ahır ve ambarların boyanmasında daha çok kullanılır. Falu rengi, ilginç bir geçmişi hikayesi olan ender renklerden biridir. Rengin adının kökeni İsveç'in maden şehri Falun'dur. Falun en çok bakır madenciliğine dayanan endüstrisiyle tanınıyordu. Madenlerin çoğu kapanmış olsa da şehir hala madencilik mirasını koruyor. 

İsveç'te geleneksel falu rengi ev. 

Temel olarak falu kırmızısı veya Falun kırmızısı, ahşap kulübelerde, ahırlarda ve evlerde yaygın olarak kullanılan bir boyadır. Boyanın kökeni İsveç'teki çeşitli bakır madenlerindendir. Falu rengi boya; su, çavdar unu, keten tohumu yağı ve bakır madenlerinden elde edilen atıklardan oluşuyor. 

Özellikle Dalarna eyaleti Falun şehrindeki madenlerin zirve yaptığı dönemde, dünya bakır arzının yarısından fazlasını üretiyorlardı. Kırmızının bakır benzeri bir tonu olan falu rengi ile yani bakır madenciliğine dayanan renk bu şehirle özdeşlemiştir. Benzer durum sadece İsveç'te değil, komşu Norveç ve Finlandiya'da da falu renk ile ahşap yapıların boyanması yaygındır. Bunun nedeni, bu ülkelerin de bakır kırmızısı rengine benzeyen bu rengi, ahırları renklendirmek için kullanmasıdır. 

Falu kırmızısı rengine bürünen İsveç'in Linköping şehrinin belediye binası. 

Falu Rengi Boya Nasıl Ortaya Çıktı 

Demir ve bakır gibi madenlerden çıkarılan cevher yer seviyesine çıkarıldıktan sonra, kırmızı toprak yığını (rödmull) adı verilen yerlerde biriktirilmekteydi ve burada kırmızı demir aşı boyası veya hematit külü oluşturan kükürt ve demirden (oksidasyon) kurtulmak için daha da yakılması gerekiyordu. Bu kırmızı atık olarak madenin dışına yığılmıştı. Ta ki birisi, tümseğinin üzerinde duran ahşap bir direğin hiçbir çürüme veya bozulma belirtisi göstermediğini öğrenene kadar. Bundan sonra bu kırmızı yığıntı; su, çavdar unu ve keten tohumu yağı ile karıştırılmış ve geleneksel bir boyanın üretimi başlamıştır. 

O zamanlar İsveç'te, boya o kadar popüler hale geldi ki neredeyse her bina veya yapıda kullanıldı.