Sarık, başa giyilen fes üzerine sarılan tülbenttir. Arapça imame, Farsça’da destar denir. Destarcılık ise sarık yapım işine denir. Sıcaktan korunma ve vücut ısısını muhafaza etme özelliği sebebiyle gündüzleri sıcağın, geceleri soğuğun hüküm sürdüğü çöl iklimine sahip ülkelerde yaygındır. Osmanlılarda sarığın yanı sıra destar da yaygın biçimde kullanılmıştır. Osmanlı döneminde kişinin konumu destar sarma biçimleri ile ayrılmaktaydı. Mevleviler ‘sikke’ denilen külah giyerken sarığa ‘destar-ı şerif’, padişah sarıklarına da ‘destar-ı hümayun’ denilirdi. Sarıkların dağdağan, silme, burma, örfî, yûsufî, selîmî, düzkaş gibi çeşitleri vardı. Osmanlı sarayında muteber mansıplardan biri de sarıkçıbaşılıktı. Başbakanlık Osmanlı Arşivi’nde de destarla alakalı belgeler vardır.
0 yorum:
Yorum Gönder